فرصت نامغتنم

سیلاب که فرونشست و زمین که دوباره خشک شد، فرصتی فراهم خواهد آمد برای اندیشه؛ البته آن فرصت را نیز مغتنم نخواهیم شمرد.

طی دو روز گذشته، مکرّراً دیده و شنیده‌ام که آسمان، زمین، ابرها و کوه‌ها بازیگران شاخص نمایش زندگی ما اعضای جامعه‌ی ایرانی هستند. نو نیست؛ اما این روزها مدام تکرار می‌شود: یا نمی‌بارد یا سیل می‌آید؛ یا از خشکسالی می‌میریم یا از بلا؛ نمی‌دانیم دعا کنیم ببارد یا نبارد؛ و قص علی هذا.

بسیار کم می‌بینم که بپرسیم: آیا بارش‌ها تغییری داشته‌اند؟ آخرین سیل مشابه، چه زمانی رخ داده است؟ چرا پیشتر، بارش‌ها منجر به سیلاب وسیع نمی‌شد؟ ما چه کردیم که اینطور غافلگیر می‌شویم؟ کشاورزان چه نقشی در مدیریت بارش‌ها دارند؟ چگونه می‌توان با بی‌لیاقتی مدیران کنار آمد و زنده ماند؟ چه راه‌هایی برای اصلاح شرایط داریم؟

امیدوارم سیلاب که فرونشست، فرصتی ایجاد کنیم تا از پرسش‌های یادشده حرف بزنیم و بپرسیم چرا مسئولیت‌های خودمان را به آسمان و زمین نسبت می‌دهیم.